Een van de oudste gedichten van Willem de Mérode. … Alles wat je voor een ander doet, doe je ook een beetje voor jezelf: Begeerte Dit is hem zoete zelfzucht van de liefde: Dat hij zijn daden om een ander doet (En gaarne zich het noodige ontriefde, Want elk ontberen Lees verder…
Met een knipoogje naar de 6 brieven geschonken door Hans Werkman aan archief Deventer, een briefwisseling tussen De Mérode en Rispens. Brieven Stamelwoorden van verrukking, Die geen zin en geen verband meer kennen; Flarden van gedachten, afgebroken Als een nieuwer zoeter visioen zijn toover Langs uw droomend aangezicht liet gaan. Lees verder…
De gravin Zij zat voor ’t hooge venster naast haar gade. Hun pages speelden op ’t beschaduwd plein En schoten door de stralen der fontein En in de boomen rond de esplanade. Eén hief lachend ’t gelaat ter kemenade En bloosde, toen hij zag, hoe zij den wijn Nam, de Lees verder…
Een frisse duik in zee na een dag hard werken, lekker idee hé? Aan zee Ver van ’t rumoer der straten en mengelend gerucht, Rep ik, met koortsge leden, naar uw zuivre lucht, O zee! reeds rilt uw zilte door ’t prangende gewaad en strookt uw koele kussen mijn heftige Lees verder…
DE RING Van haren dunnen vinger schoof zij den smallen ring. Over haar mond en oogen kwam een verteedering. Alsof zij hem aanschouwde, zoo bloosde zij in ’t licht. En al haar doen was liefde, en liefde haar gezicht. Zij liet het lamplicht spelen langs heel de binnenzij, En wendde Lees verder…
In januari is gestart met de opname van alle verzen van ‘De gedroomde zoon’. Het gaat om in totaal zeven delen. Deze maand is deel 3 aan de beurt. II De Gedroomde Zoon – 1928 (3/7) Ook deze droom was schoon: ik zag u spelen; Een goede makker, werd ik Lees verder…
WACHTEN Nu komt het donker met zijn zoet Berouw en met zijn week verdriet. Nu stijgt verlangens lauwe vloed Ter lippen … en gij zijt er niet. Gij zijt hier niet … ik luister stil Naar ’t suien van den wind der nacht, Die stadig uit het duister wil Verschuinen Lees verder…
NAZOMER Weinig schoone dagen Zijn ons nog gegeven. Laten wij den hemel vragen Om gelukkig leven: Nachten wit van dauw, Die laat optrekt, En als water zonnelauw Langs ’t gewas lekt; Om bezonken klaarte In vogellied en bruine sloot; Vruchten vol zoete zwaarte: Ons blozend brood; Om groene levensboomen, En Lees verder…
DE BRIEF De ruiter had zich naar mij toegebogen En langde mij een brief van rijstpapier Ik heb mij voor uw ijlbode gebogen. Uw teekens lispelden: kom spoedig hier! Over het blad papier had gij de teeken – bloemen gestrooid met achtloos lief gebaar. Geurig en zoet omslingerden me uw Lees verder…