Het feest De lentenevels stijgen uit de vijvers.De schaduwen van riet en boomen groeien.Schaduw en nevel worden tot een wade,De nacht bedekt den hemel voor ons oog. Mijn vriend heeft aan een vrouw voor jarenTrouw en verbintenis beloofd, en hedenStaan tusschen ons zijn woorden als een muur.Wij zijn bijeen en Lees verder…
Het monnikje tot Maria Voor Wilma Jonkvrouw, misschien vindt gij mijn woorden boud, Maar laat ze voor uw voeten mogen sneeuwen Als rozen en daar bloeiend blijven, eeuwen Aan eeuwen, als uw Zoon aan ’t dorre hout. Ach, beeldeken van donker eikenhout, Ze omsjilpen u slechts als de jonge spreeuwen Lees verder…
Een mooi sonnet over hoe een beetje aandacht voor je naaste tot iets moois kan leiden. De doove vrouw Zij zat te sluimren in het ijl prieël Van ’t kroegje, waar wij wijn te drinken vroegen. Ze ontwaakte en zag verbaasd en met genoegen Hoeveel wij joegen door de jonge Lees verder…
Herinnering U heb ik het meest bemind. Altijd zie ik u als kind. Vaart je schip nog naar de haven, Mag je met het stokpaard draven, Zweert kip en konijn je trouw, Dans je met de bakkersvrouw, Loop je door de modderplassen Om je schoenen schoon te wassen, Val je Lees verder…
Een bijzonder maandgedicht deze keer. De tekst van het gedicht kan enigszins afwijken van het origineel, dat niet meer bestaat. In 1924 leerde Wilma Vermaat, die het van De Mérode toegezonden kreeg, uit haar hoofd. Ze vernietigde het daarna. In 1964 werd het uit haar mond weer opgeschreven. Voor Wilma Lees verder…