De toorts Gij, die den toorts ontstoken, Beschiktet weer en wind,Zoodat zijn vlam, ontloken, Zijn ijlste tijging wint, Wil, zonder walmend flakkren,Den gloed van blozend goudTot klààrder schijnsel wakkren,En schutten ’t schamel hout. Doch blaast de tocht der zondeVenijnig naar zijn buit,Blusch ’t roetend licht ten grondeZelf mededoogend uit. Dan, Lees meer…
Een frisse duik in zee na een dag hard werken, lekker idee hé? Aan zee Ver van ’t rumoer der straten en mengelend gerucht, Rep ik, met koortsge leden, naar uw zuivre lucht, O zee! reeds rilt uw zilte door ’t prangende gewaad en strookt uw koele kussen mijn heftige Lees meer…
Een gedicht dat in 1921 werd gepubliceerd in de uitgave ‘De Stem’ van Dirk Coster, een literaire vriend van De Mérode. Let bijvoorbeeld op de beeldspraak van het hart als boek en hoe de mensen zelf ongerust vanaf een afstandje met God meelezen in hun eigen boek/hart. Voorbereiding Hun harten Lees meer…