Uw naam Wanneer mijn lied mag leven na mijn dood, Zal onze liefde niet vergeten wezen. Ons zwakke hart mag voor het sterven vreezen, Maar nooit vergaat wat zuiver is en groot. De wereld wentelt zich in stillen nood, Wijl stormen licht woest aan de kim ontstegen. Wij zien den Lees verder…
Sonnet Gij hield van daden en ik hield van droomen. Gij kendet vreugde, ik alleenlijk smart. Terzelfder ure heeft ons beider hart Met zachten drang de liefde voelen komen. Een oogwenk gleed gelijk een wazig doomen Verwondring langs uw oogen en verward Hebt gij gebloosd en aarzelend gemard Mij aan Lees verder…
De onbekende Dit is voor u, die ik niet ken. Dit kunnen enkel woorden wezen, Die zeggen, dat ‘k gelukkig ben, Om u, nu ‘k langzaam ga genezen Van ziekte en zorg en zonde en dood.- De wind doet alle misten deinen En zonneschijn laat aardes, nood Zóó bliksemsnel verheerlijkt Lees verder…
De schat van duizend kinderharten Mij is de schat van duizend kinderharten,Mij is de jonge toegenegenheidVan oogen, iedren morgen nieuw verblijd,Hun luide vreugde, die elk leed durft tarten. Elk lachje dat er in hun oogen rijst,Schenken zij gul en gaarne weg en blij.Ik min hen allen, allen minnen mij.Daar is Lees verder…
Een strofe uit de bundel ‘De rozenhof’. De titel ‘gemis’ is door mijzelf gekozen. Gemis Hoe achterhaal ik wat ik heb gemist? Mij baat noch snelle ren noch vlugge list. Al ’t ongenoten heil aan mij verschreven Hebt met een veeg Gij van uw lei gewischt. Uit: De rozenhof (16-03/14-10-1924), Lees verder…
Over verlangen en onmacht. Verbeiden Ik weet, dat gij niet komen zult, En wacht tóch op uw komen. En mijn verbeidend ongeduld Waakt nog in diepste droomen. Ik lig en slaap, en, onbewust Hoor ik op elk geruchten En beef vervaard naar de ijdlen lust Der nadrende genuchten. Geen wind Lees verder…
Ik houd van niets zooveel dan van uw handen Ik min u heel en al: uw mond, uw haar, Uw oor, een kleine schelp met roze randen; Uw oogen, als een avondlucht zoo klaar, Maar meer nog houd ik van uw blanke handen. Uw handen zijn zoo zacht en Lees verder…
Gaat geluk niet altijd over de liefde? Geluk Nu zal ik voor altijd gelukkig zijn En zingend door de luide wereld zwerven. Wat is het leven zoet, en ach, te sterven Van u bemind, heeft nog een lichten schijn. Boven ons brandt de zon den hemel rein En wentelen de Lees verder…
De naïviteit van de jeugd. Jong, enthousiast en zonder zorgen. De Mérode ziet de prille seksualiteit die in het verschiet ligt, al bijna aan te raken. Ik vind het nogal een ondeugend gedicht en moet onwillekeurig denken aan ‘De spinario’, de doornuittrekker. ‘The blue boy’ Ik draag het leven in Lees verder…
Een idyllische foto van een nogal wit gezinnetje, maar het past wel … Het kind Toen zij besloten één te zijn En bloed en leven te vermengen, Kwam er een zachtheid in hun zengen, Of er een zingende fontein Koelte verstuivelde over rozen. Hun diepste wezen, transparant, Tot stralend licht Lees verder…