Elisabeth Er leefde in haar een heimelijke hoop, Dat zij nog eens een schoonen zoon zou baren, En toen haar man intrad met wilde haren, En nederviel en op zijn knieën kroop, En kuste, als een hond, haar rimpelhanden, En sprak, zag zij den engel in zijn stem, En plotseling Lees meer…
Engelenzang Wachtengelen, die nederschouwden Naar de bewaasde wereldkust, Verkondigden: ’t is of iets blauwde Op ’t gele zand: Maria rust. En later : ze is ter stad gereden Met Jozef, maar men weert hen bot. En weder: zij zijn ingetreden En rusten in de Jammergrot. En plotseling: heel klein te Lees meer…
Uw naam Wanneer mijn lied mag leven na mijn dood, Zal onze liefde niet vergeten wezen. Ons zwakke hart mag voor het sterven vreezen, Maar nooit vergaat wat zuiver is en groot. De wereld wentelt zich in stillen nood, Wijl stormen licht woest aan de kim ontstegen. Wij zien den Lees meer…
Sonnet Gij hield van daden en ik hield van droomen. Gij kendet vreugde, ik alleenlijk smart. Terzelfder ure heeft ons beider hart Met zachten drang de liefde voelen komen. Een oogwenk gleed gelijk een wazig doomen Verwondring langs uw oogen en verward Hebt gij gebloosd en aarzelend gemard Mij aan Lees meer…
Tweede bloei O knoppen, die te rijzen Waagt in het late jaar, Hoe koestert u de grijze Gekromde perelaar. Hij, die zijn laatste sappen, Een nooddronk, ziek en moe, Nog weigerde aan te tappen, Laat u bij ’t spongat toe. Hij dunt zijn looi, dat regen En zonneschijn en dauw, Lees meer…
De onbekende Dit is voor u, die ik niet ken. Dit kunnen enkel woorden wezen, Die zeggen, dat ‘k gelukkig ben, Om u, nu ‘k langzaam ga genezen Van ziekte en zorg en zonde en dood.- De wind doet alle misten deinen En zonneschijn laat aardes, nood Zóó bliksemsnel verheerlijkt Lees meer…
De schilder Hij schilderde, en somtijds was hij dronken. Hij joeg den roes na, en hij schilderde Zelden en trager, en verwilderde Zijn wezen; uit zijn doeken sloegen vonken En duisternis; een gouden chaos zwol En spookte om aangezichten zondoorblonken. En zijn gelaat met de geschonden schonken Brak uit dien Lees meer…
De zieke Hij verwelkt tusschen raam en deur In een klein vertrek. Hij geniet van bloemengeur En flarden gesprek. Hij praat gemoedelijk over den dood. Niets dat hem hindert of verschrok. Zijn wangen krijgen een vleugje rood Bij ’t slaan der klok. Het gezinsgerucht, het gelach op straat, Het geleende Lees meer…
Het jubileum Hier zit hij nevens zijne gemalinDie hen met ’t Woord vertroostte en bezeerde,Tegen hun reglementen rebelleerde,En veel te veel verdiende naar hun zin. En hoeveel zegen heeft hij hier genoten!At hij niet van hun koe en van hun kip!Mevrouw keek altijd even zuur en sip,Schoon melk en honing Lees meer…
