Het jubileum Hier zit hij nevens zijne gemalinDie hen met ’t Woord vertroostte en bezeerde,Tegen hun reglementen rebelleerde,En veel te veel verdiende naar hun zin. En hoeveel zegen heeft hij hier genoten!At hij niet van hun koe en van hun kip!Mevrouw keek altijd even zuur en sip,Schoon melk en honing Lees meer…
Meisje in ’t voorjaar De kastanje lijkt een tulpenboomMet negerbruine en geliggroene bloemen.Reeds zie ik een grootsch visioen opdoemen:Een gloeiend groen in een witte lichtstroom. De schaduw strijkt nog over den grond,Een leeg sleepnet, maar mijn verlangenIs in zwart lommer te zijn gevangenEn moede te wezen en gewond. Er is Lees meer…
Tsjaikofski’s symphonic pathetique en Van der Weyden’s Philippe de Croy Ter herinnering aanMaandagavond 4 Oct.1926 De zaal lag schemerig en heet En het publiek hijgde als een dier, Dat sterven vreest, en, vreezend, schier Het moeizaam ademen vergeet. Want als een oerbegin van leed en vreemde onbegrepenheid Steekt op een Lees meer…
De toorts Gij, die den toorts ontstoken, Beschiktet weer en wind,Zoodat zijn vlam, ontloken, Zijn ijlste tijging wint, Wil, zonder walmend flakkren,Den gloed van blozend goudTot klààrder schijnsel wakkren,En schutten ’t schamel hout. Doch blaast de tocht der zondeVenijnig naar zijn buit,Blusch ’t roetend licht ten grondeZelf mededoogend uit. Dan, Lees meer…
De zandbult Semper idem Blank van flanken, altijd evenZuiver-wit en stralend-naakt,Zijt gij streng en stil gebleven,’t Zij de hemel bleekt of blaakt. Blinkt de zon, gij staat te pralenEn kaatst heel haar glans weerom.Ongenaakbaar door uw stralenZijt ge een zengend heiligdom. Als den hemel grommend dekteOnweerdreigend wolkgekrui,Tartte uw blank, o Lees meer…
De peer O peer, o gulden flesscheVol sap, versneeuwde gloed,Doorhonigd moes van bessen,Schuim van jong druivenbloed.O koelgestelde spijze! Hoe noem ik wat ik proef,Uw smaak, uw geur? En wijzeNog nagenietend prijze?Eenzaam geluk, dat lijzeZwaar wordt en droef ! Verschenen in Kaleidoscoop (1927, 1931-1936), geschreven op 24 september 1932
Pharao Volkeren hebben zich ontzet gebogen.Ik nam hun vleesch en bloed, hun moeilijk weenen,Om aan mijn naam den donkren glans te leenenDie sloeg uit hun gebroken woedende oogen. Mijn groote dood werd langzaam opgetogenDoor hun klein sterven, als muurvaste steenenStapelde ik hun angsten om mij henen,En stierf als zij, maar Lees meer…
De schat van duizend kinderharten Mij is de schat van duizend kinderharten,Mij is de jonge toegenegenheidVan oogen, iedren morgen nieuw verblijd,Hun luide vreugde, die elk leed durft tarten. Elk lachje dat er in hun oogen rijst,Schenken zij gul en gaarne weg en blij.Ik min hen allen, allen minnen mij.Daar is Lees meer…
Een peppel is een oer-Hollandse populier. Via de website Groen natuurlijk leer je waar die naam vandaan komt: “Populus is het Latijnse woord voor ‘volk’. De Romeinen noemden hem zo omdat het ritselen van het blad hen deed denken aan het gemurmel van een mensenmassa. Ook de Grieken zagen het Lees meer…
