Een peppel is een oer-Hollandse populier. Via de website Groen natuurlijk leer je waar die naam vandaan komt: “Populus is het Latijnse woord voor ‘volk’. De Romeinen noemden hem zo omdat het ritselen van het blad hen deed denken aan het gemurmel van een mensenmassa. Ook de Grieken zagen het Lees meer…
Familiedag Van heinde en verre komt de sippe saâm,Een dag per jaar, om met elkander te eten,En op te rakelen wat moet vergetenDer vaadren veeten en hun eigen faam. Zij smullen lang van ’t hartig nagerechtEn lasteren met argloos om zich schouwen.Bij veel betuigingen van vol vertrouwenWordt ieder op zijn Lees meer…
De Mérode droeg het gedicht ‘De brief van den doode’ op aan de overleden J.K. van Eerbeek. De Mérode kreeg daadwerkelijk een brief van Van Eerbeek toegestuurd, maar dat gebeurde jaren na de dood van Van Eerbeek. Na zijn dood vond zijn zus die brief, die al enkele jaren oud Lees meer…
De eerste jacht De blanke buks beeft in zijn handen.Zijn vingers trillen aan den haan.Honderd maal loert hij in de laan,Zoo hunkert hij om los te branden. De mannen, koel bereeknend, staanRustig achter de loovren wanden.Hij voelt hun gulle spot als schande:“Dat jog schiet straks nog grof wild aan!” Het Lees meer…
De goudvisschen De Zoon des Hemels heeft mijn hart verheugd.Vanmorgen bracht, gehuld in groene zijde,Zijn kamerheer een porceleinen vijver,Een groote kom, waarlangs glazuren lotusEn riet en lentelijke bamboe rankt.Ademloos schouw ik ’t binnenzijdsche wonder:Drie visschen, goud geschalied, van gespikkeld zilver,Zwart mozaïek dat vuur wordt en weer nacht is,Staartsterren laaien langs Lees meer…
Het feest De lentenevels stijgen uit de vijvers.De schaduwen van riet en boomen groeien.Schaduw en nevel worden tot een wade,De nacht bedekt den hemel voor ons oog. Mijn vriend heeft aan een vrouw voor jarenTrouw en verbintenis beloofd, en hedenStaan tusschen ons zijn woorden als een muur.Wij zijn bijeen en Lees meer…
Het monnikje tot Maria Voor Wilma Jonkvrouw, misschien vindt gij mijn woorden boud, Maar laat ze voor uw voeten mogen sneeuwen Als rozen en daar bloeiend blijven, eeuwen Aan eeuwen, als uw Zoon aan ’t dorre hout. Ach, beeldeken van donker eikenhout, Ze omsjilpen u slechts als de jonge spreeuwen Lees meer…
Een criticus Hij is de beste van de epigonen.Zijn verzen zijn, helaas, wel niet veel zaaks,Maar hij weet uiterst scherp al het mismaaktsIn ’t broddelwerk der broeders aan te tonen. Als Vestdijk of Ter Braak heeft voorgekauwd,Begin zijn taaie slijmerige kwijlen.HIj vult een serie christelijke teilen.‘Smakelijk eten’ en ‘wèl zij Lees meer…
Hoogtijden – I Kerstnacht Wij weten wel, dat Gij geboren zijt,En hulploos in een kribbe ligt en schreit;En toch, wij gaan met aarzelende voeten,U te begroeten. Wij schrokken huivrend op: dit is Uw nacht!Ons luchtig hart had niet op U gewacht.Nu kunnen wij met tuchtelooze zinnenU niet beminnen. Uw ster Lees meer…
De valsche getuige Zijn woord getuigt van anderer bekeering. Hij rookt geen sigaret, maar drinkt wel wijn. Zijn onsoliede ziel is een legeering Van waarheid, weelde, strenge ascese en schijn. Hij vindt in ieder godsdienst iets ter leering Maar wil ’t liefst in de conventikels zijn. De kerk eischt hart Lees meer…