Teleurgestelde verwachting Het onweer maakte loom van leden.Ik dacht: het is de ouderdomEn liep wat ingezakt en kromEn wenste: was het maar geleden. De buurman groette diep tevredenEn dacht: die wordt gauw opgeruimd.‘k Heb lang om zijn bezit geschuimd.Wat mij betreft haalt hij hem heden. Hij trok een pas bekeerd Lees verder…
Christelijk leven Het gaat niet om een snelle slag,Die wordt gewonnen of verloren.Wij moeten levenslang ‘t bekorenVerwinnen, dag aan dag. Men kan niet boemelen, en bidden:O Heer, maak alles wel!Wees gij gedurig in ons midden! –Dat is de hel. Want dan is Hij met zijn verschrikkenEn toren ons zeer nabij.Maak Lees verder…
De operatie Hij nam het mes, en sneed zo zeker,Dat zij eerst slechts een rilling voelde,Die scherper werd, en kil, en woeldeDiep in haar wezen, en het weekeTrillende hart aanraakte en bonzenDeed als de zware doodenklok,En uit haar ‘t leven met een schokWegstiet … Ze ontwaakte uit een gonzen,Dat suizen Lees verder…
Een dorpsjongen ’t Land is een uitzicht van den toren groot Als ’t feestdag is; gewoonlijk, in de week, Zoo ver als vader door het venster keek; Daarbinnen ligt de wereld en haar nood De sloome zorg voor zéker daaglijksch brood; De kerk met krachtherstel door dutje en preek; En Lees verder…
De landlooper Is het zoo erg dat ik geen koopman ben Of dominee? moet ge u voor mij geneeren? Ben ‘k sjofel? Een minister dien ik ken Zit niet veel netter in zijn nette kleeren. Ons stoflijk hulsel leggen wij straks neer. Nu dan, ik ben er werklijk druk mee Lees verder…
De onbekende Dit is voor u, die ik niet ken. Dit kunnen enkel woorden wezen, Die zeggen, dat ‘k gelukkig ben, Om u, nu ‘k langzaam ga genezen Van ziekte en zorg en zonde en dood.- De wind doet alle misten deinen En zonneschijn laat aardes, nood Zóó bliksemsnel verheerlijkt Lees verder…
De schilder Hij schilderde, en somtijds was hij dronken. Hij joeg den roes na, en hij schilderde Zelden en trager, en verwilderde Zijn wezen; uit zijn doeken sloegen vonken En duisternis; een gouden chaos zwol En spookte om aangezichten zondoorblonken. En zijn gelaat met de geschonden schonken Brak uit dien Lees verder…
De zieke Hij verwelkt tusschen raam en deur In een klein vertrek. Hij geniet van bloemengeur En flarden gesprek. Hij praat gemoedelijk over den dood. Niets dat hem hindert of verschrok. Zijn wangen krijgen een vleugje rood Bij ’t slaan der klok. Het gezinsgerucht, het gelach op straat, Het geleende Lees verder…
Het jubileum Hier zit hij nevens zijne gemalinDie hen met ’t Woord vertroostte en bezeerde,Tegen hun reglementen rebelleerde,En veel te veel verdiende naar hun zin. En hoeveel zegen heeft hij hier genoten!At hij niet van hun koe en van hun kip!Mevrouw keek altijd even zuur en sip,Schoon melk en honing Lees verder…
De dominee Hij zit elke week preken te maken,Die de gemeente Zondags komt horen.Hij moet dopen als er wordt geborenEn in het sterfhuis een zucht gaan slaken. Daartussen ligt een lange reeks van jaren,Waarin men tot hem zegt: u kunt mooi praten.U moet de kerk midden in het dorp laten.Daar Lees verder…