Vredigheid, schoonheid, wreedheid, dood en vrijheid verzameld in een paar strofen. Prachtig vind ik de definitie ‘Bol vol boos venijn’ … De spin O kunstenaar, die onbekommerd Uw wezen aan de wereld toont, Waar zonneluwte heerscht of ’t lommert, In zelfgeschapen woning woont; Ze is luchtig, los, de winden waaien Lees verder…
Let op het contrast dat De Mérode in de laatste twee dichtregels schetst. Snelheid gevangen in weerspiegeling. Vita nuova Het is nog iets troebel (de wallen zijn kaal), Het water in het nieuwe kanaal. Het moet nog helder worden en blinken, Stroomende moet er veel verzinken. De meeuw, zich spiegelend Lees verder…
Laatste update op 4 februari 2017De betekenis van dit gedicht kun je zoeken in de liefde, in het niet buiten een bepaalde geliefde kunnen. Dat kan over een mens gaan, over het geloof of misschien over God zelf. In mijn interpretatie bedoelt De Mérode met de laatste versregel dat je Lees verder…
Pas schreef ik een artikel over de koudegolf in de winter van 1708/1709. Mensen konden toen van Venetië naar het vasteland over de bevroren lagune. In heel Europa was het bar en bar koud. Even zoeken wat De Mérode over vrieskou schrijft … en zo stuitte ik op dit mooie, Lees verder…
De gulle zomer eindigt in een zware bui. Met ’t ooft in dit gedicht worden appels en peren bedoeld, boomvruchten. Zomers einde Er is een groote regen losgekomen, Zooals soms in ontruste nacht de droomen Van een heel leven, saâmgedrongen Tot één droom, door ons slapen zongen, Zoo is de zomer in Lees verder…
Een frisse duik in zee na een dag hard werken, lekker idee hé? Aan zee Ver van ’t rumoer der straten en mengelend gerucht, Rep ik, met koortsge leden, naar uw zuivre lucht, O zee! reeds rilt uw zilte door ’t prangende gewaad en strookt uw koele kussen mijn heftige Lees verder…
Een gedicht dat vast voor verschillende mensen in Gelderland herkenbaar is vanwege de weerssituatie gisteravond. Een zeer warme dag, een autorit, onweer … De auto-rit Wij hadden door de bosschen rondgereden, Beschut voor ’t valsche schitteren der zon. De motor gromde als hij een hoogte won, En joeg dan lichter Lees verder…
De visch Ik wierp mijn hengel in het water. De vis beet, en ik ving de vis. Ik doodde de vis, ik kookte de vis, Ik at de vis, de vis at mij. De vis was giftig, ik moet sterven. De vis groeit in mij, ik verminder. Zijn bek bijt Lees verder…
Dat kon natuurlijk niet missen: een maandgedicht uit de recent gepubliceerde bundel ‘Dorp bij Zomeravond’, een van de tien vroegste gedichten van Willem de Mérode (beginnerspoëzie). Ik kies voor een gedicht dat Willem de Mérode schreef op 20 juli 1907, genaamd ‘stil zijn’. Het is alsof hij wist dat hij Lees verder…
Voor deze maand heb ik gekozen voor het gedicht De wijnstok. De druiven zijn gerijpt en geplukt; er kan wijn worden gemaakt. Als u het gedicht lastig vindt, bedenk dan dat het de wijnstok zelf is die u hoort bidden. De wijnstok Aan uwen sterken muur gestut, Voor allen guren Lees verder…