Een criticus Hij is de beste van de epigonen.Zijn verzen zijn, helaas, wel niet veel zaaks,Maar hij weet uiterst scherp al het mismaaktsIn ’t broddelwerk der broeders aan te tonen. Als Vestdijk of Ter Braak heeft voorgekauwd,Begin zijn taaie slijmerige kwijlen.HIj vult een serie christelijke teilen.‘Smakelijk eten’ en ‘wèl zij Lees verder…
Vredigheid, schoonheid, wreedheid, dood en vrijheid verzameld in een paar strofen. Prachtig vind ik de definitie ‘Bol vol boos venijn’ … De spin O kunstenaar, die onbekommerd Uw wezen aan de wereld toont, Waar zonneluwte heerscht of ’t lommert, In zelfgeschapen woning woont; Ze is luchtig, los, de winden waaien Lees verder…
Ik denk bij dit gedicht vooral aan het libro d’oro zoals men dat in Venetië kende. De adel werd daar ingeschreven. Hieronder zie je rechts een afbeelding met het gedicht in het handschrift van De Mérode. Het stamboek In een register had hij opgeschreven Den stamboom van zichzelf, paarden en Lees verder…
Een “mannelijke” tegenhanger van het gedicht ‘Het oude meisje‘ dat ik in 2009 als maandgedicht plaatste. De oude jongeman Hij weet ’t niet, maar is een der onbegeerden, die egoïstisch worden en jaloers. Ze suggereren dat hen niets ontbeerde, en zijn verlegen, links, en lichtelijk boers. Hij stopt zich vol Lees verder…
Arrogantie en verwaandheid is duidelijk van alle jaren … Het album Ja, Pieterse en Jansen waren krukken, Bezaten nog geen luis om dood te drukken, En hoor nu eens hoe ver hun namen stinken En hoor hoe lekker hun rijksdaalders klinken. Ze zijn zooveel als eerste aandeelhouwers Der Maatschapp van Lees verder…
De visch Ik wierp mijn hengel in het water. De vis beet, en ik ving de vis. Ik doodde de vis, ik kookte de vis, Ik at de vis, de vis at mij. De vis was giftig, ik moet sterven. De vis groeit in mij, ik verminder. Zijn bek bijt Lees verder…