Het feest De lentenevels stijgen uit de vijvers.De schaduwen van riet en boomen groeien.Schaduw en nevel worden tot een wade,De nacht bedekt den hemel voor ons oog. Mijn vriend heeft aan een vrouw voor jarenTrouw Lees verder…
Het monnikje tot Maria Voor Wilma Jonkvrouw, misschien vindt gij mijn woorden boud, Maar laat ze voor uw voeten mogen sneeuwen Als rozen en daar bloeiend blijven, eeuwen Aan eeuwen, als uw Zoon aan ’t Lees verder…
Een criticus Hij is de beste van de epigonen.Zijn verzen zijn, helaas, wel niet veel zaaks,Maar hij weet uiterst scherp al het mismaaktsIn ’t broddelwerk der broeders aan te tonen. Als Vestdijk of Ter Braak Lees verder…
Hoogtijden – I Kerstnacht Wij weten wel, dat Gij geboren zijt,En hulploos in een kribbe ligt en schreit;En toch, wij gaan met aarzelende voeten,U te begroeten. Wij schrokken huivrend op: dit is Uw nacht!Ons luchtig Lees verder…
De valsche getuige Zijn woord getuigt van anderer bekeering. Hij rookt geen sigaret, maar drinkt wel wijn. Zijn onsoliede ziel is een legeering Van waarheid, weelde, strenge ascese en schijn. Hij vindt in ieder godsdienst Lees verder…
Laatste update op 25 december 2018 Ontmoeting Zij kwam hem tegen vlak bij huis. Hij tikte vriendlijk op haar schouder, En zei, het klonk als zeegeruisch: Doe wat nog moet, want gij wordt ouder. En Lees verder…
Een strofe uit de bundel ‘De rozenhof’. De titel ‘gemis’ is door mijzelf gekozen. Gemis Hoe achterhaal ik wat ik heb gemist? Mij baat noch snelle ren noch vlugge list. Al ’t ongenoten heil aan Lees verder…
San Marco Als uw bloode driestheid durfde erkennen, Dat wij samen in den hemel waren, Zou ik dan ’t gemeen geluk niet loven Van dit zaligheid-doordrenkt bestaan? Warm is de aarde onder onze voeten, Hoog Lees verder…
Een mooi sonnet over hoe een beetje aandacht voor je naaste tot iets moois kan leiden. De doove vrouw Zij zat te sluimren in het ijl prieël Van ’t kroegje, waar wij wijn te drinken Lees verder…
Laatste update op 14 oktober 2018Het gedicht ‘De boerenjongen’ verscheen in het tijdschrift ‘Stemmen des tijds’ in 1920. Het werd gebundeld in ‘Het heilig licht’. De boerenjongen Hoe zou zijn wezen anders kunnen zijn? Dit Lees verder…
Over verlangen en onmacht. Verbeiden Ik weet, dat gij niet komen zult, En wacht tóch op uw komen. En mijn verbeidend ongeduld Waakt nog in diepste droomen. Ik lig en slaap, en, onbewust Hoor ik Lees verder…
Over het verraad van Judas Iskariot. Zijn spijt wordt overduidelijk. ‘Ich bin’s, ich sollte büszen!’ Ik kan den last niet langer dragen En snik, wat ik te zwijgen zocht Ik heb, gij hoeft niet langer Lees verder…