DE ROOS Rijk en luchthartig heeft de roos gebloeid. Haar zijden prachtgewaad was snel versleten. Van een berooid hart wil geen mensch meer weten. ’t Verhaal van armoe heeft nog nooit geboeid. Wie wandelt door een leeggewaaide hof? Wie plukt zich een boeket van doode rozen? Trots dorens wordt een Lees meer…
De GERANIUM Hier is zij opgegroeid en groot Geworden, voor het smalle raam. Zij heeft geen afkomst en geen naam. Zij is alleen maar schoon en rood. Fier laat zij in haar forschen schoot De tintelende bleoemen staan, En heft onttakeld en ontdaan, Den tuil nog, pralend met zijn dood. Lees meer…
DE VLIEG Het brommen van een vlieg is in de kamer. Ik kan niet werken door dat domme brommen. ‘k Sla met mijn waairen, links en rechts, vergeefs. De keizer houdt niet van mijn hekeldichten. Hij heeft soldaten om mij uitgezonden. Den Hemelzoon stoort mijn gezoem den rust. Ik ben Lees meer…
WINTERMORGEN De tuin is toegesneeuwd; ’t gazon Ligt onder ’t hooge witte duin bedolven. Maar veilig in hun warme strooien kolven Wachten de rozen (en mijn hart wacht ook) de Zon! ’t Is late nacht, de lamp brandt laag, De ruiten glinstren van de blauwe koude, En koel is ’t Lees meer…
NAZOMER Weinig schoone dagen Zijn ons nog gegeven. Laten wij den hemel vragen Om gelukkig leven: Nachten wit van dauw, Die laat optrekt, En als water zonnelauw Langs ’t gewas lekt; Om bezonken klaarte In vogellied en bruine sloot; Vruchten vol zoete zwaarte: Ons blozend brood; Om groene levensboomen, En Lees meer…
DE IJSBLOEM Het vriest, de nevels moeten wijken. Men stookt in hut en in paleis, En ’s morgens op de ramen prijken De wonderbloemen van het ijs. O flonkertak, o ranke varen, O tooverspel van vocht en wind, Uw schitteren, waar wij naar staren, Wijkt voor den adem van een Lees meer…