DE RING Van haren dunnen vinger schoof zij den smallen ring. Over haar mond en oogen kwam een verteedering. Alsof zij hem aanschouwde, zoo bloosde zij in ’t licht. En al haar doen was liefde, en liefde haar gezicht. Zij liet het lamplicht spelen langs heel de binnenzij, En wendde Lees verder…
ENVOI ‘s Nachts is mijn geest de heemlen doorgetogen, En scheerde langs der Alpen scherpen top, En ving den glimlach van de meren op, En kwam als maanglans tot uw slaap gevlogen. Hebt ge u niet even onbewust bewogen, Als droom met zijn beschroomden vingertop De wimpers lichtte en een Lees verder…
Een bijzonder maandgedicht deze keer. De tekst van het gedicht kan enigszins afwijken van het origineel, dat niet meer bestaat. In 1924 leerde Wilma Vermaat, die het van De Mérode toegezonden kreeg, uit haar hoofd. Ze vernietigde het daarna. In 1964 werd het uit haar mond weer opgeschreven. Voor Wilma Lees verder…
VOOR OKKE Als gij voor ’t orgel hoog gezeten zijt En zwaar het heilig Gloria doet hooren Of ’t lied van ’t Kindeken, dat, nieuw geboren, Om onze ondeugden zuivre tranen schreidt, En zingt: ‘ziet, wat de liefde doet’, benijdt Gij mij niet, die uw liefde heb verloren? Wilt gij Lees verder…
SLEDEVAART Herinnering aan vrijdagmorgen 28 december 1923 Dit is het laatst geluk gweest, Dat u en mij op aard’verbindt: Een sledevaart door sneeuw en wind, En dit geluk gedenk ik ’t meest. Er was geen leven en geen tijd. onder een hemel van ivoor Gleden wij stil de stilte door Lees verder…
De jongen te paard Hij laat den wind maar waaien door zijn haren. Blootshoofds zit hij op ’t steigerende paard. Hij lacht gelukkig; zijn onrustige aard Houdt van vermetelheden en gevaren Hij is één met zijn ros; en ’t zal bedaren Als hij den drift van ’t eigen bloed bedaart. Lees verder…
II De Gedroomde Zoon – 1928 (5/7) Wie durven deze weelden met mij deelen, Luchtspiegelingen eener eenzaamheid? Slechts die tot veel versterven zijn bereid Vermogen met den waan als kind te spelen. De koorts van hitte en dorsten is begonnen. Bloeds oergeruisch spreekt met zijn jonge stem. Met blinde oogen Lees verder…
In januari is gestart met de opname van alle verzen van ‘De gedroomde zoon’. Het gaat om in totaal zeven delen. Deze maand is deel 4 aan de beurt. II De Gedroomde Zoon – 1928 (4/7) Ik vrees zijn spelen in de drukke straat, En zijn aanbidlijke onvoorzichtigheden. Ik ren Lees verder…
II De Gedroomde Zoon – 1928 (2/7) O droom, die in een slapeloozen nacht Verschenen zijt voor wakkre brandende oogen. Gij naamt uit mij vorm en bestaansvermogen. ‘k Heb u verwekt en smartlijk voortgebracht. Eindelijk zie ik, bang, de late pracht Van uw gelaat, o zoon, mij toegebogen: Trillende wimpers Lees verder…
II De Gedroomde Zoon – 1928 (1/7) Ik ben geen vader en ik hèb geen zoon. Niets dan een sage is zijn zacht bestaan. Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan. In grootte en glans en werd volwassen-schoon. Nevens mij, glorieus en monotoon, Verging de kringloop van zijn kort bestaan. Lees verder…