Gloria Nu is de lucht zoo teeder en groen Als ’t ritselen der vroege lente. Knapen plantten hun blanke tenten In schaduw van het forsch plantsoen Nu, na den lang genoten dag, Liggen ze stil omhoog te staren En zien de sterren statig varen En zijn vol goedheid en ontzag. Lees meer…
II De Gedroomde Zoon – 1928 (7/7) De wereld en de tijd zijn moede als wij, Seizoenen schuiven door elkaar en tanen, En ons schoon glimlachen en onze tranen van zaligheid en wanhoop zijn voorbij. Wij werden stil: geen leven is meer vrij. Men vangt ’t geluid in willekeurige banen. Lees meer…
In januari is gestart met de opname van alle verzen van ‘De gedroomde zoon’. Het gaat om in totaal zeven delen. Deze maand is deel 6 aan de beurt. II De Gedroomde Zoon – 1928 (6/7) Ik draag als schuld dit groot verdriet, Dat ik u nergens weet te vinden, Lees meer…
In januari is gestart met de opname van alle verzen van ‘De gedroomde zoon’. Het gaat om in totaal zeven delen. Deze maand is deel 3 aan de beurt. II De Gedroomde Zoon – 1928 (3/7) Ook deze droom was schoon: ik zag u spelen; Een goede makker, werd ik Lees meer…
ZWIJGEN Zoo wij, genezen van de zonden, – O dood, waar is uw prikkel nu, – Een lied met nieuwe woorden vonden, Het is alleen ter eer van U. Een kind aan moeders borst verzadigd, Glimlacht en slaapt tevreden in. Sluit Gij zoo in het begenadigd Hart misschien alle liedren Lees meer…
DE IJSBLOEM Het vriest, de nevels moeten wijken. Men stookt in hut en in paleis, En ’s morgens op de ramen prijken De wonderbloemen van het ijs. O flonkertak, o ranke varen, O tooverspel van vocht en wind, Uw schitteren, waar wij naar staren, Wijkt voor den adem van een Lees meer…
Gestorven jongetje Hij was zoo zoet, Hij werd zoo vaak gekust. Hij was zoo zacht en koel als room. Jaloersche, zijt Gij zoo belust Op dit onnoozel bloed, Dat Gij hem neemt, en met een droom Van hem nog tegen onze harten woedt? Uit: Doodenboek (6 december 1933).
GESPREK Er was geen nood, er was geen zonde, Die ik niet aan u zeggen konde. En alle zorg en alle wee Verzonk in uwer liefde zee. Gij had geen woorden en gebaren, Het licht, dat fonkelde in uw haren, De glans die in uw oogen lag, Uw klaarheid wàs: Lees meer…
HET DOGMA Het dogma is geen doode leer, maar levende lofzegging. Ons hart bespeurt U in den wind En ’t lauwe bloed begint te branden Wij schutten met beschaamde handen Ons aangezicht, wijl Gij ons mint. Uw hand beroert ons; wij vergeten De wereld voor Uw stil gezicht Geen menschenoogen Lees meer…