Dat kon natuurlijk niet missen: een maandgedicht uit de recent gepubliceerde bundel ‘Dorp bij Zomeravond’, een van de tien vroegste gedichten van Willem de Mérode (beginnerspoëzie).
Ik kies voor een gedicht dat Willem de Mérode schreef op 20 juli 1907, genaamd ‘stil zijn’. Het is alsof hij wist dat hij zijn tijd geduldig moest afwachten, niet moest jagen en haasten, om zijn muze te leren kennen. Ekko Ubbens (‘Okke’) was toen amper een jaar oud.
Stil zijn
Golf heen en weder, gouden korenmeer;
Versmelt u, zonnegoud, met ’t goud der aren;
Zucht, zomerwind, uw zangen door de blaâren;
Fladdrende vlinder, daal in bloemen neer.
Huw, stilte, u aan beweging. Werk, natuur,
Want werken is de gulden wet van ’t leven,
Maar kom gij tevens zachtkens nederzweven,
O stilte van een zomermiddaguur.
O, mensch, gij zijt zelf de oorzaak van uw pijn!
Wie jaagt en haast, verspilt zijn beste krachten.
Weet dan uw tijd geduldig af te wachten
En, werkend, moet gij leeren, stil te zijn.
Uit: Dorp bij Zomeravond, een bundel met beginnerspoëzie van Willem de Mérode. Geschreven op 18 juli 1907.
0 reacties