‘De duif’ is de titel van het maandgedicht van juni 2016. Het gedicht gaat over een ziek jongetje dat op sterven ligt. De duif is symbolisch: een witte duif staat voor onschuld. Je kunt je voorstellen dat een witte engel de onschuldige jongen komt thuishalen.
‘De duif’ heb ik bewust gekozen als maandgedicht van juni 2016. In 1998 was dit het enige gedicht van De Mérode dat ik op het internet kon vinden: het was de doorslag om een website aan De Mérode te wijden. In de afgelopen 12,5 jaar heb ik steeds maandelijks een gedicht van De Mérode op de site gepubliceerd, een jubileum dus. Het leek me daarom toepasselijk om nu dit gedicht te plaatsen.
De duif
Angstig maakt hem het fluisterspreken,
De troetelwoorden, het geduld,
En oogen boordevol gevuld
Met weenen, dat niet uit mag breken.En koortsig zegt zijn hooge stem:
Ik hoor het kirren van mijn duiven.
Vader, laat toch het raam opschuiven!
En deze laatste wil van hemWordt uitgevoerd — was het een teeken?
Een vreemde helderheid ontstond;
Er trilde snel iets langs den grond,
Waarnaar zij beiden wetend keken.En opgewonden zeide hij:
Vader, ik vlieg met zwarte duiven,
En ik ben wit; en een wit wuiven
Stond boven hem, en vloog voorbij.
Uit Doodenboek (1932-1933), geschreven op 7/8 december 1933
0 reacties