Willem de Mérode schreef verschillende gedichten over de verhalen van David in I en II Samuël. De vriendschap tussen David en Jonathan en de haat-/liefdeverhouding tussen David en Saul inspireerde hem. Het maandgedicht ‘Jonathan‘ ging over hun driehoeksverhouding. In dit gedicht speelt David voor Saul, zodat zijn de “kwade geest” kan luwen. De rosse zon is een metafoor voor het rode haar van David in combinatie met de wetenschap dat God hem bijstaat (zon – heilig licht). Je voelt de haat van Saul oplaaien in de wending van dit afwijkend ingedeelde sonnet.
David spelende voor Saoel (Saul)
Toen zag de koning hoe zijn bruine handen
Ruischend de tonen grepen uit de de snaren
Alsof er blonde bussels* korenaren
Voor zichten zwichtten op de heete landen
Daar boven hing, een rosse zon, te branden
Zijn blozend hoofd met schoone roode haren.
En dieper werd zijn blos bij ’s konings staren,
En grootscher werd de greep der slanke handen.
Toen droomde Saoel zich in vaders woon,
Tusschen hun vette vee en voedend koren,
En wist slechts van zijn oud-gewende werk.
Hij was tevreden als zijn vaders zoon.
Dan voelt hij, plots, Gods onontkoombren tooren,
En om zijn wapen klemt zijn hand zich sterk
Uit: Gestalten en stemmingen (1911-1915), geschreven op 17 juli 1912.
* een ‘bussel’ is een bos of bundel.
0 reacties